பதிவு . 33

சுயாதீன திரைப்பட விழா 2020

பிப்ரவரி 8 மற்றும் 9 தேதிகளில் சென்னை சாலிகிராமம் பிரசாத் திரையரங்க அரங்குகளில் நடைப்பெற்ற மூன்றாவது சென்னை சுயாதீன திரைப்பட விழாவில் கலந்து கொண்டு திரைப்படங்கள் பார்த்தேன். தொடர்ந்து மூன்று வருடங்களாக கலந்து கொள்கிறேன். அதுவே மனதுக்கு மிகவும் மகிழ்ச்சியாக இருக்கிறது. முதல் ஆண்டு கொஞ்சம் ஆடம்பரமாக நடைப்பெற்ற விழா இந்த ஆண்டு எளிய முறையில் சிறப்பாக நடந்து முடிந்ததுள்ளது.

இந்த வருடம் விழாவில் முதல் நாள் இரண்டு திரைப்படங்களும் இரண்டு குறும்படங்களும் மற்றும் ஒரு ஆவண படமும், இரண்டாவது நாளில் நான்கு முழு நீள படங்களும் ஆறு குறும்படங்களும் பார்த்தேன். அவற்றுள் சில படங்களை பற்றிய என்னுடைய கருத்துகளை இந்த கட்டுரையில் பதிவு செய்கிறேன்.

þó¾¢ ¦Á¡Æ¢Â¢ø ¬„¢‰ ÌÁ¡÷ þÂ츢 ¬Å½ À¼õ Beauty of Life ( Å¡úÅ¢ý «ÆÌ ) þÐ «Á¢Ä Å£îÍìÌ ¬Ç¡É ãýÚ ¦Àñ¸û ÁüÚõ µ÷ ¬ñ ¬¸¢§Â¡Ã¢ý Å¡ú× ÌÈ¢ò¾ À¾¢Å¡Ìõ. ¿¡ýÌ §Àâý Å¡ú쨸 ¸¨¾ ÀÄâý §¿÷¸¡½ø¸û ãÄõ À¾¢× ¦ºöÐûÇ¡÷. «ó¾ §¿÷¸¡½Ä¢ø «Å÷¸û Á£Ð «Á¢Äõ Å£ºôÀð¼ ¾Õ½õ, «¾ü¸¡É ¸¡Ã½í¸û, «Á¢Ä Å£îÍì¸¡É À¢ý ÁÕòÐÅ º¢¸¢î¨ºÂ ÀüȢ ŢÀÃí¸û, ¿£¾¢ÁýÈ ¿¼ÅÊ쨸¸û, þÅ÷¸Ç¢ý ¾¢ÕÁ½ Å¡ú쨸 ÁüÚõ þÅ÷¸Ç¢ý ÅÄ¢¸û §Å¾¨É¸û ÁüÚõ ¯ÇÅ¢Âø §À¡Ã¡ð¼í¸û ±É «¨Éò¨¾Ôõ À¾¢× ¦ºöÐûÇ¡÷.

þó¾ À¼ò¾¢ý ºã¸ §¿¡ì¸õ ±ÉìÌ Á¢¸×õ À¢Êò¾¢Õó¾Ð. ¿õãâÖõ «Á¢Ä Å£îÍ ¿¨¼ô¦ÀüÚûÇÐ. ¬Å½ÀÎò¾¢Ôû§Ç¡Á¡ ±É ±ýÛû §¸ûÅ¢ ±Ø¸¢ÈÐ. ´Õ Á¡½ÅÉ¡¸ þôÀ¼ò¾¢Ä¢ÕóÐ ¸üÚ ¦¸¡ûÇ ¿¢¨È þÕ츢ÈÐ. ¿õãâø ¦¾¡¼÷óÐ º¡¾¢Â ¬Å½ ¦¸¡¨Ä¸û, ¸Æ¢× ¿£÷ «¸üÚõ §À¡Ð ÀĢ¡Ìõ ÐôÒÃ× ¦¾¡Æ¢Ä¡Ç÷¸û ÁüÚõ ÍüÚ ÝÆø º£÷§¸Î¸û ÀüȢ ¬Å½ôÀ¼í¸û ±Îì¸, þíÌõ ¿¢¨È ŢºÂí¸û þÕì¸ò¾¡§É ¦ºö¸¢ÈÐ.

பங்களா தேச படமான Phagun Haway - Tauquir Ahmed என்னை மிகவும் கவர்ந்தது. 1952ல் ஒன்றுபட்ட பாகிஸ்தானின் ஒரு பகுதியான பங்களா தேச பகுதியில் கதை நடக்கிறது. ஒரு தேசம் ஒரு மொழி என்ற அடைப்படையில் உருது மொழி திணிக்கப்படுகிறது. அந்த கொள்கையினால் பாதிக்கப்பட்ட வங்க மொழி பேசும் மக்கள் போராட்டத்தில் குதிக்கின்றனர். இன்றைய இந்திய சூழலுக்கு மிகவும் நெருக்கமாக இருக்கிறது. பரதேசி முதல் பறவைகள் வரை அனைவருக்கும் உருது மொழி கற்றுக்கொடுக்க முயற்சிக்கும் காட்சிகள் ஒரு புறம் சிரிப்பை வரவழைக்கிறது மற்றொரு புறம் சிந்தனையை தூண்டுவதாக உள்ளது. ஒரு மொழிக்கொள்கையின் விபரீதங்களை புரிந்துக்கொள்ளமுடிகிறது. நம்மூரில் இந்தி எதிர்ப்பு போராட்டம் குறித்த பதிவுகள் மிகவும் குறைவாகவே உள்ளது. இப்போதும் ஒன்றும் காலம் கடந்துவிடவில்லை. இந்தி எதிர்ப்பு பற்றிய ஆவண அல்லது முழுநீள படம் எடுக்கலாம் இல்லை எடுக்க வேண்டும் என்ற உத்வேகத்தை இந்தபடம் தருகிறது.

மலையாள படமான் Shavam - Don Palathara Á¢¸×õ º¢ÈôÀ¡¸ þÕó¾Ð. §¸ÃÇ¡Å¢ý ¸¢Ã¡ÁôÒÈò¾¢ø ź¢ìÌõ ´Õ ¿Îò¾Ã ¸ò§¾¡Ä¢ì¸ ÌÎõÀò¾¢ø ´Õ ÁÉ¢¾÷ þÈóРŢθ¢È¡÷. «¾¢¸¡¨Ä ¦¾¡¼í¸¢ ÓýÀ¸ø Ũà «íÌ ¿¼ìÌõ ºõÀÅí¸Ç¢ý ¦¾¡Ìô§À þò¾¢¨ÃôÀ¼õ.  ´Õ ţΠ«¾ý ¯ðÒÈõ ÁüÚõ ¦ÅÇ¢ôÒÈõ º¡÷ó¾ À̾¢Â¢ø ÁðΧÁ Óظ¨¾Ôõ ¿¼ì¸¢ÈÐ. Ðì¸ Å£ðÊüÌ ÅÕõ ÁÉ¢¾÷¸Ç¢ý ¦ºÂøÀ¡Î¸¨Ç À¾¢× ¦ºöž¢ë§¼  ÁÉ¢¾÷¸Ç¢ý Å¢§¿¡¾ Ì½í¸¨Ç þôÀ¼õ  À¾¢×¦ºö¸¢ÈÐ. Ðì¸Å£ðÊø ¿¼ìÌõ ÀÄ ¦ºÂø¸û ¿ÁìÌ º¢Ã¢ô¨À ÅèÅ츢ÈÐ. ´§Ã þ¼ò¾¢ø ¸¨¾ ¿¼ó¾¡Öõ À¼õ À¡÷ì¸ Á¢¸×õ ÍÅẢÂÁ¡¸ þÕ츢ÈÐ.  ¿õãâÖõ Å¢¾Å¢¾Á¡É º¼í̸û ºõá¾í¸û þÕì¸ò¾¡ý ¦ºö¸¢ýÈÉ. «ÅüÈ¢ý À¢ýÒÄò¾¢ø ±ýÚ ºÅõ §À¡ýÈ º¢ÈôÀ¡É À¨¼ôÒ¸û ÅÃô§À¡¸¢Èதோ.

சிறந்த சுயாதீன படத்துக்கான விருது பெற்ற சிங்கள மொழிபடமான Gaadi - Prasanna Vithanage À¼Óõ À¡÷ò§¾ý. þó¾ À¼ò¾¢ý ¸¨¾ ¿¢¸Øõ ¸¡Äõ 1814. ¬í¸¢§ÄÂ÷¸û þÄí¨¸ìÌû °ÎÕÅ ¦¾¡¼í¸¢Â ¸¡Ä¸ð¼õ. «ÃÍìÌ ±¾¢Ã¡É ÒÃðº¢Â¢ø «Ãº÷¸û §¾¡üÚÅ¢¼ «øÄÐ Á¨ÈóÐ ¦¸¡ûÇ «Ãº ÌÄ ¦Àñ¸û º¢¨ÈôÀ¢Êì¸Àθ¢È¡÷¸û. «Å÷¸û Óý þÕ Å¡öôÒ. ´ýÚ ¸Øò¾¢ø ¸ø¨Äì¸ðʦ¸¡ñÎ ¾ñ½£Ã¢ø Å£úóÐ Á¡Éò§¾¡Î ¦ºòЧÀ¡¸Ä¡õ. Áü¦È¡ýÚ º¡¸ Å¢ÕõÀÅ¢ø¨Ä ±ýÈ¡ø ¡º¢òÐ ¦À¡Õû ¦ÀüÚ ¯Â¢÷ Å¡Øõ §Ã¡Ê¡ ºã¸ ¬ñ¸Ç¢ø ´ÕÅÛìÌ Á¨ÉŢ¡¸¢ Á¡ÉÁ¢ÆóÐ ¯Â¢÷ Å¡ÆÄ¡õ.

º¢¨ÈôÀ𼠫ú ÌÄ ¦Àñ¸Ç¢ø þÇõ¦Àñ¦½¡Õò¾¢ þÃñ¼¡ÅÐ Å¡öô¨À §¾÷¦¾Î츢ȡû. ¬¼õÀà ¯¨¼¸§Ç¡Îõ ¬ÀÃ½í¸§Ç¡Îõ Å¡úó¾ «Åû Óóதானை «½¢Ôõ ¯Ã¢¨ÁÂüÈ Üð¼ò§¾¡Î Å¡Æ நிர்பந்திக்க படு¸¢È¡û. «ó¾ Üð¼ò§¾¡Î «Åû þÂóÐ Å¡úó¾¡Ç¡ þø¨Ä¡ ±ýÀÐ Á£¾¢ ¸¨¾Â¡Ìõ. ´Õ ÒÈõ «Ãº ¸¨¾Â¡¸×õ Áü¦È¡ÕÒÈõ §Ã¡Ê¡ ºã¸ì ÌØì¸Ç¢ý ¸¨¾Â¡¸×õ À¢È¢¦¾¡Õ ÒÈõ «Ãº ÌÄ ¦Àñ ¿¡§¼¡Ê ÌÄ ¬ñ þÕÅÕìÌÁ¡É ¸¡¾ø ¸¨¾Â¡¸×õ þÕ츢ÈÐ.

ஒரு சின்ன முன்கதை. À¢ÃºýÉ¡Å¢ý Óó¨¾Â À¼í¸Ç¢ø ´ýÈ¡É With You, Without You ( உன்னோடும், நீ இல்லாமலும் ) படம்  பார்த்திருக்கிறேன். எனக்கு மிகவும் பிடித்தபடம். அந்த படம் ஒரு புறம் காதல் கதையாகவும் மற்றொரு புறம் அரசியல் கதையாகவும் இருந்தது. அந்த காதலும் அரசியலும் எனக்கு மிகவும் உவப்பானதாக இருந்தது. சிறுபான்மை மக்களுக்கு பெரும் தீமையை செய்த பெரும்பான்மை சமூகத்தை சேர்ந்த ஒரு திரைக்கலைஞனின் பார்வையை சொன்னபடமது. அந்த பார்வை விசாலமானது.      

இப்போது Gaadi படத்துக்கு வருவோம். நடிகர்கள் தேர்வு, நடிகர்களின் நடிப்பு திறன், படமாக்கப்பட்ட விதம், ஒளிப்பதிவு, ஒலிப்பதிவு என அனைத்தும் சிறப்பாகவேயுள்ளது. திரைக்கதையும் நன்றாகவே இருக்கிறது. எனக்கு கதை சார்ந்தும் கதையின் முடிவு சார்ந்தும் மூன்றுகேள்விகள் தோன்றுகின்றன.  அதற்குமுன் படத்தின் முடிவை மிக சுருக்கமாக சொல்லிவிடுகிறேன். அரச குல பெண் பல இழப்புகளுக்கு பின் தன் மானத்தை இழந்து விடுவதில் மகிழ்ச்சியடைகிறாள்.

முதல் கேள்வி அரசியல் சார்ந்து ஒரு பெண் தன் மானத்தை காக்க போராடுகிறாள். அதனால் அவள் குழுவுக்கு பல இழப்புகள் வருகிறது. அந்த இழப்புகளை பார்த்ததும் அவள் தன்மானத்தை இழக்க சம்மதிக்கிறாள். அதனால் அவள் மகிழ்ச்சியடைகிறாள். இது கதையின் முடிவு. அந்த பெண்ணை ஈழ தமிழர்கள் என்றும், அவள் மீது அதிகாரம் செலுத்தியவர்களை சிங்கள பெளத்த பேரினவாத அரசு என்றும் எடுத்துக்கொண்டால் தோன்றும் அர்த்தம் விபரீதமாக இருக்கிறது. இப்படி யோசிப்பது சரியா என்று என்னிடம் கேட்டால் படம் முடிந்ததும் எனக்கு இதுதான் முதலில் தோன்றியது என்பதே என்பதிலாகும். போராடினால் இழப்பு வரும். அதனால் போராடதே மானம் போனாலும் பரவாயில்லை. உயிரோடு இருப்பதை நினைத்து மகிழ்ச்சிக்கொள் என்று சொல்வதாக எனக்கு தோன்றுகிறது.

இரண்டாவது கேள்வி ஒரு காதல் கதை என எடுத்துக்கொண்டால் ( திரையிடலுக்கு பிறகான உரையாடலில் இதை ஒரு காதல் கதையாகவே எடுக்க விரும்பினேன் என்று இயக்குனர் கூறினார் ). கதையின் முடிவிலிருந்து எனக்கு தோன்றுவது ஒரு பெண் தன் சுயத்தை இழந்து அவளின் இணையான ஆணை பின்தொடர்வதே அவளுக்கு மகிழ்ச்சியளிக்கும் என்ற பொருள் தருகிறது. நவீன கால பெண்ணிய சிந்தனையில் இந்த பொருளின் இடம் என்ன. இவ்வளவு இழந்தபின் நீ மானத்தை இழக்க தேவையில்லை என்று அந்த ஆணாவது சொல்லிருக்க மாட்டானா. அதுதானே உண்மையான காதலாக இருந்திருக்க முடியும்.

மூன்றாவது கேள்வி கதையின் போக்கில் எனக்கு எற்படும் யதார்த்தம் சார்ந்த சிக்கல்கள். அரச குல பெண் மானத்தை விட உயிர் பெரியது என கருதியதால் உயிர்விட மறுத்தவள். ரோடியா இனக்குழுவிற்கு வந்தபிறகு அவளிடம் பெரியதாக மனமாற்றம் நிகழவேயில்லை. அந்த ஆணிடமும் எந்த மாற்றமும் நிகழவில்லை. சொகுசு வாழ்விலிருந்து கடுமையான வாழ்நிலைக்கு வந்த பின், அந்த வாழ்வை மாற்றவோ அல்லது அந்த வாழ்விலிருந்து விடுவபடவோ அவள் ஒன்றுமே செய்யவில்லை. ரோடியா ஆணின் பின்னாலேயே போய் கொண்டிருக்கிறாள். அவனது அன்பையும் அவள் புரிந்து கொள்ளவில்லை. கதையின் இரண்டாம் பகுதில் அந்த ஆணும் பெண்ணும் சேர்ந்து பயணிக்க தொடங்குகிறார்கள். அவர்கள் பழைய சூழல்களிலிருந்து வேறு சூழலுக்குள் நுழைகிறார்கள். ஆனால் இறுதிவரை அவர்களின் மனம் மட்டும் மாறுதல் அடைவதில்லையே ஏன். புற சூழலும்  போராட்டமும் மனதில் மாற்றத்தை உருவாக்காதா.

சுயாதீன படவிழாவில் பார்த்த படங்களில் Gaadi படம் மட்டுமே என்னுள் அதிக கேள்விகளை எழுப்பியது என்றால் அது மிகையாகாது..

இந்த திரைப்பட விழாவில் நான் பார்த்த குறும்படங்களிலேயே எனக்கு மிகவும் பிடித்த குறுப்படம் Time and Again - Rachael Dax. þó¾ôÀ¼õ þí¸¢Ä¡ó¾¢ø ¯ÕÅ¡ì¸ôÀð¼Ð. «ÚÀÐ ÅÕ¼í¸ÙìÌ À¢ÈÌ ºó¾¢ìÌõ þÃñÎ ¦Àñ¸Ç¢ý(ÓýÉ¡ø ¸¡¾Ä÷¸Ç¢ý) ¸¨¾ þÐ. «Å÷¸û þ¨¼ôÀð¼ ¬ñθǢý ²ì¸í¸¨ÇÔõ ²Á¡üÈí¸¨ÇÔõ ¸¼óÐ ´ÕŨæ¡ÕÅ÷ ±ôÀÊ ÒâóÐ ¦¸¡û¸¢ýÈÉ÷ ±ýÀ§¾ þ츨¾Â¡Ìõ. «Å÷¸Ç¢ý ¯½÷׸§Ç¡Î ¿õ¨ÁÔõ ´ýÈ ¨ÅòРŢθ¢ýÈÉ÷. நான் பார்த்த Queer Lens படங்களில் இது§Å மிகவும் தரமான À¼õ ±ýÚ Ð½¢óÐ ¦º¡ø§Åý.

லிங்கன், தித்திப்பு மற்றும் உறவுகள் தொடர்கதை இந்த மூன்று தமிழ் குறும்படங்களும் எனக்கு பெரும் ஏமாற்றமாக இருந்தது. மூன்று கதைகளிலும் கதைமாந்தர்கள் கதையின் மையத்தை விட்டு வேறு எங்கெங்கோ அலைந்து கொண்டுள்ளனர்.

Back then when I started walking ±ýÈ ÌÚõÀ¼Óõ, A Day A Night என்ற முழுநீள படமும் ( இரண்டுமே மலையாள மொழி படங்கள் ) ±ÉìÌ ¦ÀÕõ ஏமாற்றத்தை தந்தவையாகும். சுயாதீன திரைப்பட விழாவில் என்னத்தான் படம் போடுகிறார்கள் என்று வந்த யாரேனும் முதலில் இந்த இரண்டு படங்களையும் பார்த்தால் மறுபடியும்  திரைப்பட விழா பக்கமே வரமாட்டார்கள் என்று தோன்றுகிறது.

இந்த திரைப்பட விழாவில் பார்த்த எல்லோராலும் பாரட்டப்பெற்ற தமிழ் படõ  Window Seat. இதை நான் தவறவிட்டுவிட்டேன். அது எனக்கு மிகவும் வருத்தமாக இருக்கிறது.

இந்த விழாவினை ஏற்பாடு செய்த தமிழ் ஸ்டியோவுக்கும் அதன் தன்னார்வலர்களுக்கும் என் மனமார்ந்த பாராட்டுகளும்.

                                                                                                                            - படச்சுருள் - மார்ச் 2020.